υποηχητικός

-ή, -ό, Ν

1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στους υποήχους («υποηχητικό κύμα»)

2. αυτός που έχει σχέση με ταχύτητες κατώτερες από την ταχύτητα τού ήχου στον αέρα ή με οχήματα κινούμενα με τέτοιες ταχύτητες («υποηχητική πτήση»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. infrasonic].